 |
| Artwork Θανάσης Πάνου |
-Καλημέρα … γνωστή η όψη σας, πιο είναι το όνομά σας;-Καλημέρα; Πόνος είναι το όνομά μου…
-ω! να σας γράψω ένα στίχο τότε…
«πιο ριζικό με γέννησε για να με παγιδεύει
χρόνια στα χρόνια στα πονεμένα ερέβη
όψη χλωμή που λιποτάχτησες στον Αδη
και η παρουσία σου έβαψε την σκέψη μου τη μαύρη»
-ευχαριστώ, να και ένα δικό μου…
«Δικό μου είναι το νοτισμένο το παράπονο
Το φως του φθινοπώρου στα σταφύλια
Δικό μου είναι το βλέμμα αυτό το άραχνο
Όταν οι απορίες σου σέρνονται σα φίδια»
-Μπερμπάντης είσαι… πιστεύω ότι έχεις για κοιλιά μια αποθήκη σίδερο καυτό.
-εκεί βρίσκονται όμως οι ράβδοι χρυσού της έμπνευσής σου φιλόξενε άνθρωπε. Είσαι το καταφύγιο μου που πλουσιοπάροχα αισθήματα κατοικούν.
- είσαι ένας τίγρης ακλόνητος. Πόσους και πόσους χωνεύεις κάθε μέρα… Τι μου ετοιμάζεις σήμερα;
- μικρούς πόνους , παιδιά που μοιάζουν στον πατέρα τους γιατί εσύ είσαι ο γεννήτοράς μου… και σε αγαπώ γιαυτό και δεν σε εγκαταλείπω. Κυλώ μαζί σου ως το τέλος της ημέρας. Το βράδυ αναχωρώ για τις εκπλήξεις των ονείρων σου…
____________________________________________________________________________________
Το ποίημα είναι από το χρονολόγιο του Θανάση Πάνου στο facebook.
____________________________________________________________________________________
